ستوننویسهای نیویورکتایمز: «نیکی هیلی»، رئیسجمهور بعدی آمریکا نخواهد بود!
شفقنا آینده- نیویورکتایمز نوشت: با ورود نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴ به عرصه رقابت، ستوننویسان روزنامه نیویورکتایمز برای ارزیابی نقاط قوت و ضعف این نامزدها دست به ایجاد یک سیستم امتیازدهی زدهاند که طبق این سیستم به کاندیداها در مقیاس ۱ تا ۱۰ امتیاز داده میشود- که در این میان امتیاز ۱ به این معنی است که نامزد احتمالاً قبل از هر گونه رایگیری واقعی یا اولیه از عرصه رقابت خارج خواهد شد و ۱۰ هم یعنی که نامزد شانس بسیار زیادی برای پذیرش به عنوان نامزد نهایی حزب در تابستان آینده خواهد داشت.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، نیویورکتایمز این نوع ارزیابی کاندیداها را با نیکی هیلی فرماندار سابق کارولینای جنوبی و سفیر سازمان ملل در دولت ترامپ شروع میکند- که هفته گذشته از تصمیم خود برای نامزدی جمهوریخواهان رونمایی کرد.
نامزدی نیکی هیلی را چه قدر باید جدی گرفت؟
دیوید بروکس ستوننویس نیویورکتایمز در پاسخ به این سوال گفته: در یک حزب معمولی نامزدی کسی مثل نیکی هیلی را باید جدی گرفت. او از نظر سیاسی کارآزموده است، تاکنون هرگز در هیچ انتخاباتی شکست نخورده، تجربه سیاسی داخلی و خارجی قابل توجهی دارد، فرماندار محبوبی بوده و تقریباً به اندازه میانگین رایدهندگان و دیگر کاندیداهای جمهوریخواهان نیز محافظهکار است. پس گزینه خوبی برای هر حزب نرمالی میتواند به شمار آید و جمهوریخواهان هم اگر میخواهند عملکرد معقولی داشته و به هرج و مرج پایان دهند، حتی به رغم پوپولیستی بودن این انتخاب، باز هم باید او را به عنوان نامزد حزب خود انتخاب کنند. با این حال سوال اصلی در این زمینه این است که آیا حزب جمهوریخواه دوباره به یک حزب معمولی تبدیل شده است یا نه؟
جین کاستون اما گفته که اگر بخواهیم با وام گرفتن از یک مثل این موضوع را توضیح دهیم، باید آن را به معنای واقعی کلمه یک رویکرد رسمی اما نه جدی بدانیم. در واقع نیکی هیلی واقعاً برای ریاستجمهوری نامزد خواهد شد. او اما قطعاً رئیسجمهور بعدی ایالات متحده آمریکا نخواهد بود.
از نگاه راس دوتات؛ نامزدی نیکی هیلی اگر چه جدیت به مراتب کمتری در قیاس با نامزدهای پیشرو احتمالی جمهوریخواهان از قبیل دونالد ترامپ و ران دیسانتیس دارد، ولی این اتفاق با هر متر و معیاری جدیتر از نامزدی احتمالی کسی مثل مایک پنس میتواند ارزیابی شود. این یعنی تا زمانی که سناریویی اتفاق نیفتد که طبق آن حداقل دو نفر اول از سه مرد اصلی جمهوریخواهان آتش نگیرند و از میدان رقابت بیرون نروند، نامزدی نیکی هیلی را اصلا جدی نمیتوان گرفت.
مایک مادرید هم گفته: من نیکی هیلی را یک نامزد جدی برای ریاستجمهوری یا حتی معاونت ریاستجمهوری نمیبینم. او از نظر جمعیتشناسی یا ایدئولوژیک چیز جدیدی- که قبلاً فاقد آن بودهاند- برای جمهوریخواهان به ارمغان نمیآورد. با این حال اعلام نامزدی خیلی را میتوان تلاشی جدی از سوی او به عنوان یک زن غیر سفیدپوست برای حفظ ارتباطاتش در سلسلهمراتب حزب جمهوریخواه در نظر گرفت. زنی که میخواهد با حضور در یک جایگاه انتخابی یا انتصابی در کابینه به رایدهندگان انتخابات مقدماتی اطمینان دهد که این حزب تنها متعلق به گروهی از سفیدپوستان یکپارچه نیست.
مهمترین جنبه اهمیت نیکی هیلی به عنوان یکی از نامزدهای ریاستجمهوری چیست؟
دیوید بروکس میگوید که اگر رقابت دونالد ترامپ و ران دیسانتیس در خط حرکتی ترامپ اتفاق افتد، فضایی برای حضور یک نامزد نرمال و بههنجار برای ابراز مخالفت با آنها به وجود خواهد آمد. به هر حال او به مراتب کاریزمای بیشتری در قیاس با مایک پنس یا مایک پمپئو دارد و در عین حال از نظر پایبندی به اصول حزب جمهوریخواه نیز آشکارا محافظهکارتر از لری هوگان یا کریس سونونو به شمار میآید. مشکل بزرگ او در این میان کارولینای جنوبی است. در واقع موقعیت او جوری است که موفقیت و پیروزی در انتخابات مقدماتی برای او هیچ اعتبار مضاعفی به ارمغان نخواهد آورد و این در حالی است که شکست احتمالی در این مرحله برای کمپین او ویرانگر خواهد بود.
جین کاستون اما نیکی هیلی را به عنوان نامزد حزب جمهوریخواه یک نامزد جالب میداند. نامزدی که ویژگیهایش حضورش را جالب توجه کرده. در واقع نیکی هیلی به عنوان دختر یک خانواده مهاجر، فرماندار سابق ایالتی با تغییرات جمعیتی قابل توجه و پرتعداد و البته سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل از موقعیت ویژهای در رقابت ریاستجمهوری میتواند بهرهمند باشد. ولی به نظر میرسد که او هیچ مبنای واقعی برای نامزدی و هیچ شانس واقعی برای ورود به دفتر رئیسجمهور ندارد. مهمترین دلیل این اتفاق هم این که نیکی هیلی نه پوپولیست است و نه جنگجوی وادی فرهنگ- که بتواند تاثیر محسوس و ملموس بر رایدهندگان داشته باشد.
راس دونات اما اهمیت اصلی نیکی هیلی را توانایی او برای جلب نظر و شکستن بخش کوچکی از آرای رقبای دونالد ترامپ و به عبارت بهتر جلب و جذب بخشی از آرای جمهوریخواهان غیرترامپی میداند- که به او کمک میکند تا با نزدیک شدن به زمان انتخابات مقدماتی نامزد شود و در صورت نزدیک بودن رقابت انتخابات مقدماتی نقشی تعیینکننده در انتخابات ایفا کند..
مایک مادرید هم اهمیت حضور نیکی هیلی را در این موضوع میداند که بیش از ۷۰ درصد رایدهندگان جمهوریخواهان در انتخابات مقدماتی سفیدپوست هستند و بنابراین نامزدی هیلی توانایی یک نامزد غیرسفیدپوست برای ایفای نقش در انتخابات جمهوریخواهان را در بوته آزمایش قرار خواهد داد.
نکات الهامبخش- یا نگرانکننده- دیدگاه و حضور نیکی هیلی برای آمریکا چه چیزی خواهد بود؟
به گفته دیوید بروکس؛ داستان مهاجرت نیکی هیلی شاید الهامبخشترین داستان در مورد او محسوب شود. تصمیم او برای حذف پرچم نیروهای ضد دموکراتیک کنفدراسیون از ساختمان کنگره کارولینای جنوبی هم نیز نشاندهنده نجابت اجتماعی او میتواند به شمار آید. از سوی دیگر سکوت و همدستی آشکار او با تصمیمات دونالد ترامپ- زمانی در دولت ترامپ خدمت میکرد- ابهام و تردیدهای بسیار زیادی در مورد دیدگاه و عملکرد نیکی هیلی به وجود آورده است.
جین کاستون در پاسخ میگوید: باید در جواب این سوال یک پرسش متقابل مطرح کرد که نیکی هیلی قرار است چه چشماندازی- چه الهامبخش و چه نگرانکننده- برای آمریکا به وجود آورد؟ یا به عبارت بهتر؛ هیلی دقیقاً چه چیزی متفاوت از دیگر نامزدهای جمهوریخواهان و به طور مشخص دونالد ترامپ (که ظاهراً قبل از تصمیمگیری برای اعلام نامزدی خود با او مشورت کرده بود) ارائه خواهد کرد؟ در حقیقت نیکی خیلی در حال فروش این ایده است که در عین این که به اندازه کافی این توانایی را دارد که بتواند خود را از رئیسجمهور سابق که همچنان از او حمایت میکند جدا کند، به همان اندازه هم حامل اصول جمهوریخواهان است و میتواند نامزدی این حزب را به دست آورد. من که شخصاً حاضر نیستم چنین ایدهای را بخرم.
راس دوتات هم میگوید که نیکی هیلی به طور کلی میخواهد خود را به عنوان نامزد محافظهکاران طرفدار ریگان بنمایاند، یا به عبارت بهتر نامزدی بالقوه برای جمهوریخواهان نجیبی که آرزو میکنند کاش دوره ترامپ هرگز اتفاق نیفتاده بود، ولی در عین حال نمیخواهند ادعاهای ناخوشایندی درباره آن دوران داشته باشند. برای همین هم چشماندازی که ارائه میدهد نه الهامبخش است و نه ناراحتکننده؛ بلکه فقط و فقط کسلکننده و بیفایده است و به این دلیل هم بعید است که او را به جایی برساند.
مایک مادرید جنبه الهامبخش حضور نیکی هیلی را در این موضوع میداند که او در صورت نامزدی جمهوریخواهان تبدیل به اولین نامزدی خواهد شد که در عین حال که تلاش میکند با پایگاه پوپولیستی ترامپ ارتباط برقرار کند، ولی با این حال سعی خواهد کرد که زیرساختهای تشکیلاتی حزب را که یکسره تسلیم و در اختیار دونالد ترامپ قرار گرفته بود، احیا کند. در واقع اگر نیکی هیلی بتواند ثابت کند که بیش و پیش از اینکه طرفدار ترامپ باشد با او مخالف بوده و حالا هم دوباره مخالف و رقیب اوست- به نحوی که هم نظر رأیدهندگان را جلب کند و هم اطمینان رهبران حزب را-؛ ممکن است برای جمهوریخواهانی که هنوز معتقدند حزب میتواند به روزهای ریگان و بوش بازگردد، الهامبخش باشد.
متن کامل خبر را در نیویورک تایمز بخوانید
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.