تحولات سیاسی جهان به ضرر «خودکامگی» پیش میرود/ گزارش سیانان
شفقنا آینده– سیان ان نوشت: «دنیا در سالهای اخیر به تیترهایی که نابودی دموکراسی را پیشبینی میکنند، عادت کرده است ولی در حالی که دموکراسی با تهدیدهای واقعی مواجه است، با این حال مروری گذرا بر رویدادهای جهان نشان میدهد که اتفاقا این خودکامگان هستند که در حال عقبنشینی هستند».
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، سی ان ان در یادداشتی به قلم «جان آولون» نوشت: «در واقع تظاهرات چین، شکستها و ناکامیهای ولادیمیر پوتین و البته رویدادهایی که در دیگر نقاط جهان در حال وقوع هستند، در این نقطه با هم مشترکند که در روزهای پایانی سال ۲۰۲۲ خودکامهها وضعیت چندان مناسبی ندارند».
«به نظر میرسد که پاندول دوباره به سمت دموکراسی در حال چرخش است. این یک یادآوری خوشایند است که قدرت در نهایت به مردم خواهد رسید، و البته این که دموکراسیها به رغم تمام نقصهایشان، به دلیل آزادی، تنوع و خلاقیتی که در اختیار ما قرار میدهند از دوام و قدرت پایدارتری برخوردار هستند. حالا به نظر زمان آن فرا رسیده که در این درگیری جهانی بین دموکراسی و خودکامگی اعتماد خود را یک بار دیگر احیا کنیم».
«این چیزی است که یک سال پیش خیلیها کاملا مسیری کاملا برعکس آن را پیشبینی میکردند، چنان که آتلانتیک روی جلد خود با این تیتر که «بدها در حال برنده شدن هستند» یک ارزیابی ناامیدکننده و تاریک از اوضاع جهان ارائه داد».
«ولی این روزها احتمالا پرزیدنت شی جینپینگ بهتر از همه متوجه شده که زندگی خیلی زود میتواند یقه شما را بگیرد. او که چند هفته پیش، بعد از آغاز سومین دوره ریاست حزب کمونیست چین- که از زمان مائوتسه تونگ به این سو بیسابقه بود- در اوج بود؛ در نتیجه پیامدهای سیاست کووید صفر شاهد قیام همزمان مردم در چندین شهر بزرگ چین بوده– که با توجه به نظارتهای شدید دولت چین تقریباً بیسابقه است».
«رژیم شی در واقع بیثباتتر از چیزی است که به نظر میرسید. وضعیتی که میتواند با حباب قیمتی املاک و مستغلات- که بیتردید تضعیف اقتصاد چین را موجب خواهد شد- و البته بمب ساعتی جمعیتی چین- که شانس ادامه سلطه جهانی چین را در قرن ۲۱ کاهش خواهد داد- ترکیب شود».
«دیکتاتورها و حکام مستبد و قدرتمند همیشه ضعیفتر از چیزی هستند که به نظر میرسند. نه ماه پیش، پیروزی سریع پوتین بر اوکراین کاملاً قطعی جلوه میکرد. ولی اشتباه بود. اراده مردم اوکراین برای دفاع از دموکراسی خود یک بار دیگر این واقعیت را یادآوری میکند که حکومتهای استبدادی در نهایت نخواهند توانست بر مردم آزادی که خواهان دفاع از آزادی خود هستند غلبه کنند».
«موقعیت و جایگاه پوتین در روسیه به دلیل قانون سربازی اجباری و اعتراضات گسترده و مستمر مردم- که باعث شده شماری از بهترین و باهوشترین جوانان از این کشور فرار کنند- تضعیف شده است. در واقع این جنگ برای روسیه به بهای زمان، استعداد و گنجینههای بسیاری تمام شده است و این در حالی است که ناتو اتحاد خود را احیا کرده و حتی سوئد و فنلاند را هم که قبلاً بیطرف بودند، آماده پیوستن به خود میبیند».
«این ماجرا منحصر به این دو کشور اقتدارگرا نمیشود و در شماری از دموکراسیها هم در ماههای اخیر رهبران ملیگرا با انگیزههای استبدادی- از قبیل ژایر بولسونارو رئیسجمهور برزیل و البته مارین لوپن نامزد ریاستجمهوری فرانسه- شاهد شکستهایی بودهاند».
«اما حتی قبل از این داستانها هم نشانههایی از بازگشت پاندول سر جای اولش دیده میشد. در ماه ژوئن مرکز تحقیقاتی پیو دریافت که نگرش جهانی نسبت به ایالات متحده و ناتو در میان کشورهای بزرگ متحد یا نزدیک به آمریکا در قیاس با سال ۲۰۲۰ یا آخرین سال ریاست جمهوری ترامپ تغییر کرده و به بالاترین حد خود رسیده است».
«ماجرا البته تنها نزدیکی به آمریکا نبود، بلکه شرکتکنندگان در نظرسنجی سالانه نگرش جهانی پیو روسیه و پوتین را نیز نامحبوب عنوان کرده بودند و البته بیش از نود درصد از پاسخدهندگان گفته بودند که از نظر روابط جهانی به پوتین اعتماد ندارند».
«اگرچه این موارد یک سری امور بدیهی به نظر میرسند، ولی این موضوع را فراموش نباید کرد که در نظرسنجی مشابهی در سال ۲۰۲۰ رایدهندگان گفته بودند که اعتمادشان به دونالد ترامپ رئیسجمهور پیشین آمریکا در قیاس با پوتین روسیه و شی چین به مراتب کمتر است».
«میخواهم واضح و صریح بگویم: دور شدن از خودکامگی و حرکت به سمت دموکراسی به معنای پایان ماموریت دموکراسیخواهی نیست. کشورهای زیادی در جهان وجود دارد که خودکامگان در آنها احساس جسارت میکنند. در این زمینه کره شمالی، نیکاراگوئه و عربستان سعودی اولین نام هایی هستند که به ذهن متبادر میشوند. البته بادهای مخالف دیگری نیز وجود دارد که نمیتوان آنها را نادیده گرفت؛ از ظهور پوپولیستهای ملیگرا در دموکراسیهای ریشهدار گرفته تا اطلاعات نادرستی که از طریق رسانههای اجتماعی تقویت و تشدید شده و استدلال را دشوار میکند. اما آنجا که دیکتاتورها سعی دارند با هم متحد شده و جایگزینی برای دموکراسی ارائه دهند، اعتراضهای گسترده مردمی که خودکامگان خواهان کنترلشان هستند، نشانه امیدوارکنندهای برای آینده انسان و البته آزادی آینده بشر است».
«این موضوع همچنین این واقعیت را یادآوری و تأکید میکند که کنترل انسانها در نهایت پایدار نخواهد بود، حتی اگر خودکامگان از اهرمهای ترس و طمع برای تسلیم کردن مردم استفاده کنند- و حتی ممکن است برای مدتی نیز در این کار موفق شوند».
«این نبرد هنوز راه زیادی تا پایان دارد. ولی میتوان روی این موضوع شرط بست که در آینده سال ۲۰۲۲ به عنوان زمانی به یاد سپرده خواهد شد که پاندول دوباره از خودکامگی به سمت دموکراسی برگشت».
«هنوز نمیدانیم آیا تلاشهای مردم دموکراسیخواه در نهایت باعث برکناری هر کدام از دیکتاتورها خواهد شد یا نه؛ ولی آنها هر لحظه این نکته را یادآوری میکنند که قهرمانی چیزی نیست که تنها در کتابهای تاریخ بتوان سراغش را گرفت».
برای مطالعه متن کامل خبر به سی ان ان مراجعه کنید
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.