ترامپ رییس جمهور خواهد ماند!: پیش‌بینی رسانه‌های غربی از اختلافات درونی دموکرات‌ها

شفقنا آینده- مناظرات کاندیداهای حزب دموکرات برای انتخاب گزینه نهایی این حزب که باید در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ با دونالد ترامپ رقابت بکند، در روزهای اخیر موضوع اصلی اغلب رسانه های غربی بوده و این رسانه ها از این منظر که آیا این چند نماینده که پیشتازان فهرست پروپیمان دموکرات هستند، توان و شایستگی لازم برای شکست دادن دونالد ترامپ را دارند یا نه ؛ روی این مناظره ها به خصوص آخرین مناظره برگزار شده تمرکز کرده اند. در حقیقت رسانه های نزدیک به دموکرات ها از این مناظرات در پی ترسیم چهره نامزد اصلی شان و پرزیدنت احتمالی بعدی آمریکا هستند و به این دلیل با حساسیت زیادی روند رخدادها و حواشی موجود را مورد کنکاش قرار میدهند.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از پولتیکو؛ مجله رادیویی نردکست که نشریه آمریکایی پولتیکو آن را منتشر می‌کند یکی از نشریاتی است که با اختصاص ویژه برنامه‌ای به آخرین مناظره انتخاباتی دموکرات‌ها پرداخته و در این بین نگاهی ویژه داشته به نزاع میان برنی سندرز و الیزابت وارن، دو نامزد چپ‌گرای دموکرات، که اختلافات زیادی با هم دارند، اما ورای این اختلافات، تنها چهره هایی هستند که صاحبنظران دموکرات بر این باورند که بیش از دیگر دموکراتها از شانس موفقیت در انتخابات برخوردارند.

ماجرای این اختلافات به ساالهای دور برمیگردد، اما نزاعی که در مناظره آخر درگرفته و نام الیزابت وارن و برنی سندرز را در طول یک هفته گذشته بدل کرده به پرتکرارترین و داغ‌ترین نامهای درگیر در انتخابات آمریکا، یک بار دیگر این بحث را تازه کرده است. ستاد انتخاباتی سناتور الیزابت وارن ادعا میکند که دو سال پیش، طی دیداری میان برنی سندرز و الیزابت وارن در سال ۲۰۱۸، سندرز به وارن گفته که هیچ نامزد زنی نمیتواند و حداقل به این زودی ها نخواهد توانست در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برنده شود. موضوعی که اگر چه برنی سندرز آن را تکذیب و رد کرده، اما بحثی را در میان دموکراتها کلید زده و سندرز را با اتهامات نگاه جنسیت زده و غیر برابری طلبانه مواجه کرده است.

در این میان تحلیلگران و استراتژیست های دموکرات که سندرز را واجد شانس بالایی میدانند، این اتهامات را خودزنی و بازی در زمین ترامپ ارزیابی کرده و از سندرز و وارن و هوادارانشان خواسته اند در رقابت و فعالیتت سیاسی انتخاباتی شان اهداف و مطامع جریان ترقی طلب سیاسی شان را بر اهداف شخصی خود ارجح بدانند.
البته تنها پولتیکو نبوده که به این اختلاف انتقاد کرده، و دیگر رسانه های نزدیک بهت دموکرات ها هم به طور مفصل به این موضوع پرداخته اند. از جمله نیویورک تایمز، نشریه اسلیت، لوس آنجلس تایمز و حتی روزنامه ای چون گاردین که در لندن منتشر می شود و اصولا بر سیاست بریتانیا متمرکز است نه ایالات متحد آمریکا. گاردین در این زمینه از یکی از تحلیلهای دوریکا پورنل، نویسنده سیاهپوست نقل می کند که به نشریه اسلیت گفته «از همان اولش قابل پیش بینی بود که برنی سندرز و الیزابت وارن در مراحل بالای رقابت‌های درون حزبی دموکرات‌ها با هم مقابله خواهند کرد، به هر حال این دو جدی ترین نماینده های حزب هستند که ایده های ترقی خواهانه شان از قالب های همیشگی حزب که مثلا در قالب مواضع جو بایدن دیده می شود بالا زده اند. اما ای کاش این دو کاندید مهم بر سر برنامه‌ها و ایده‌های رهبریشان با هم جدال میکردند، نه درباره نگاه جنسیتی در رقابتی که هر کدام از آنها حداقل در قیاس با رقیبشان ترامپ سال ها جلوتر و مترقی ترند». این نویسنده بر این باور است که در سطحی چون رقابت های ریاست جمهوری جای چنین بحث هایی نیست که جامعه غرب سالهای سال است آن را پشت سر گذاشته: «من این حرف را هنگامی هم که کامالا هریس نامزد انتخابات شد مورد اشاره قرار دادم و حتی با توجه به زمانی که دادستان کل بود گفتم که دوست ندارم او برنده شود، که این باعث شد با این انتقاد و اعتراض مواجه شوم که چرا به عنوان یک زن سیاه‌پوست از کامالا هریس که او نیز یک زن سیاه‌پوست است، حمایت نمی‌کنم».

در این پادکست به ماجرای جوخه معروف چهار نفره کنگره هم اشاره شد، که آن نیز چنین بحث هایی را به وجود آورده بود. در واقع زمانی که اعلام شد سه نماینده جنجالی مجلس نمایندگان، الکساندریا اوکازیو کورتز، رشیدا طالب و ایلهان عمر از نامزدی برنی سندرز حمایت کرده‌اند، آنان نیز با سیل انتقادات فمینیست ها و برابری طلبان جنسیتی مواجه شدند که چرا از یک سیاستمدار سفیدپوست کهنسال، که تبدیل شده به کلیشه ریاست جمهوری در آمریکا، حمایت کرده اند. آنان به عنوان نمایندگانی که از نظر بسیاری الگوی جوانان ترقی‌خواه آمریکا هستند، با این انتقاد روبرو بودند که باید از گزینه های متفاوت باید از گزینه های متفاوت تری چون جولین کاسترو و کودی بوکر و کامالا هریس حمایت می کردند. دوریکا پورنل سیاهپوست اما چنین موضوعاتی را تنها و تنها به نفع ترامپ می داند: «ما اینجوری با این انتقادات کودکانه انرژی هم را می گیریم و تک تک نامزدهایمان را خنثی می کنیم، و آن وقت دونالد ترامپ می آید و با یک رای حداقلی اقامتش را در کاخ سفید چهار سال دیگر تمدید می کند». این نویسنده که به عنوان یک دموکرات چپ‌ شناخته می شود، می گوید: «مرد یا زن بودن یا حتی دیدگاه های جنسیتی و هویتی نامزد مورد علاقه‌ام در این مرحله چندان اهمیتی برای من ندارد. حتی نژاد و طبقه اجتماعی او نیز. لطفا در صورت مثلا طرفداری از برنی سندرز نگویید من هم ضدزن هستم، که چرا او را به نامزدی که مثل خودم هم از یک اقلیت نژادی است و هم زن است، ترجیح داده ام. این حرف ها اگر ادامه پیدا کند، ترامپ در صورت نجات از دام استیضاح، تا ۲۰۲۴ کلید کاخ سفید را به کسی نخواهد داد».

این صحبت ها را تحلیلگران دیگر نیز به انواع و اقسام روش ها به رسانه ها می گویند: «اختلافات و شکاف های موجود در اردوگاه دموکرات ها بهترین اسلحه جمهوری خواهان در انتخابات ۲۰۲۰ است. دموکرات ها آن قدر که وقت صرف تخریب هم می کنند، حواس شان به رقیب اصلی شان نیست. شیطان با ادامه این روند، آتش افروزیش را استمرار خواهد بخشید».

این بدترین خبر برای کسانی است که به تغییراتی عمیق در سیاست های ایالات متحده امید بسته اند».