هوش مصنوعی ممکن است به ابزاری خطرناک برای قدرت ها تبدیل شود
شفقنا آینده- میگویند بارزترین پیشرفت بشر در دو دهه اول سده حاضر در عرصه هوش مصنوعی بوده، و با ادامه این روند درسالهای آینده شاهد دنیایی یک سره متفاوت از امروز خواهیم بود. دنیایی که بیشباهت به فیلمهای علمی- تخیلی دهههای اخیر نخواهد بود. این پیشرفت حاصل رقابت ابرقدرتها در وادی هوش مصنوعی است. آیندهپژوهان بر این باورند که این رقابت در سالهای آتی یادآور رقابت ابرقدرتها در دهههای پنجاه و شصت میلادی در حیطه پژوهشهای فضایی خواهد بود و میزان موفقیت و پیشرفتشان در عرصه هوش مصنوعی عمق و گستره نفوذشان را تعیین خواهد کرد.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از conversation؛ رصد پیشرفت ابرقدرتهای دنیا در عرصه هوش مصنوعی نشان از این دارد که این عرصه در آینده همان ریسکها و خطراتی را برای آینده دنیا خواهد داشت، که دیگر حیطههای رقابتی چون فضا و انرژی هستهای. این یعنی که قدرتهای جهان در رقابتی ناسالم این توان را دارند که حیطهای چون هوش مصنوعی را نیز تبدیل کنند به یک عرصه خطرناک. اتفاقی که شاید دو دهه پیش در باور کسی نمیگنجید، اما این اتفاق افتاده و رقابتی خطرناک آغاز شده که به گفته ایلان ماسک، میلیاردر پیشگامی که در زمینه هوش مصنوعی به بیشترین دستاوردها رسیده، «یک خطر حیاتی برای تمدن انسانی» است.
ایلان ماسک در دنیای رسانهها همفکران زیادی دارد. از جمله مایکل میلفورد استاد دانشگاه کوئینزلند که میگوید «بهرغم ظاهر حاشیهای پیشرفتهای هوش مصنوعی اما این حیطه واقعا خطرناک است. قرار نیست هوش مصنوعی تا ابد خلاصه شود در بازاریابی و خردهفروشی آنلاین و تلفنهای هوشمند و حتی مواردی چون اتومبیلهای بیراننده. بلکه زمانی که رقابت به تکنولوژی تشخیص صدا و چهره و ردیابی انسان بکشد، یعنی که ابزار خطرناکی در دست قدرتهای سیاسی شده و این هراسآور است». نگرانی مایکل میلفورد در این زمینه ناظر به این واقعیت است که در سالهای اخیر اولویت تحقیقاتی و پژوهشی بسیاری از کشورهای نه چندان خوشنام در عرصه سیاست در زمینه هوش مصنوعی بوده و به عبارت بهتر این کشورها فهمیدهاند که اگر بخواهند جزو کشورهای قدرتمند به شمار آیند، باید حتما و حتما در این حیطه جزو قدرتمندان قلمداد شوند».
فارین پالیسی چندی پیش در مقالهای به قلم آدریان پتوتیک نوشته بود که «رقابتی سنگین بین ایالات متحده، چین و روسیه بهعنوان سه قدرت بزرگ دنیا در زمینه هوش مصنوعی آغاز شده و هر کدام از این سه کشور هزینههای هنگفتی برای پیش افتادن از آن دو کشور دیگر در دستور کار قرار دادهاند». این نویسنده کروات البته به این نکته نیز اشاره کرده بود که هر سه این کشورها استراتژیها و علاقمندیهای خاص خودشان را در دنیای هوش مصنوعی دارند و در مسیرهایی کاملا متفاوت حرکت میکنند». نویسنده فارین پالیسی نوشته بود که قدرتها این نکته را دریافتهاند که هر کشوری که در رقابت هوش مصنوعی به موفقیت برسد، به نوعی نفوذ جهانی عمیق و منافع نظامی عظیم خواهد رسید».
آدریان پتوتیک در ادامه مقالهاش به واکاوی استراتژیهای سه قدرت بزرگ جهان در عرصه هوش مصنوعی پرداخته بود. او با اشاره به صحبتهای دونالد ترامپ درباره لزوم دارا بودن یک استراتژی مشخص برای پیشرفت در دنیای هوش مصنوعی گفته بود که به نظر میرسد استراتژی آمریکا با نقشههای چین و روسیه تفاوتهای اساسی دارد. آمریکا در حالی که هنوز در استفاده نظامی از هوش مصنوعی با احتیاط رفتار میکند، اما چین با طرح «نسل جدید» که دو سال است در زمینه هوش مصنوعی پیگیری میکند، نگاهی کاملا نظامی به این قضیه دارد و در مورد روسیه هم گفتههای ولادیمیر پوتین که عنوان کرده بود «کشوری که در زمینه هوش مصنوعی به موفقیت برسد، رهبر دنیا خواهد شد» میتواند مبین نوع نگاه این کشور به این حیطه باشد. این سه ضله مثلث قدرتهای دنیای هوش مصنوعی اگر رقابت هوش مصنوعی را به مسیری اندازند که آن را به عرصههای نظامی ارتقا دهد، دنیا و آینده خطرناکی را پایه خواهند ریخت که واقعا برای همگان هراسآور است.
به گفته این نویسنده عرصههای استراتژیک، چین با پیگیری تکنولوژی تشخیص چهره و صدا و استفاده از این تکنولوژی در سرکوب سازمانیافته اویغورها قدرت پیشگام در استفادههای سیاسی- نظامی از قابلیتهای هوش مصنوعی است. این کشور که در این زمینه در قیاس با آمریکا و روسیه استراتژی تهاجمیتری را دنبال میکند، بیشترین احساس خطر را در کارشناسان و فعالین سیاسی- اجتماعی به وجود آورده است. احساس خطر از اینکه استفاده امنیتی از هوش مصنوعی در نهایت به دنیایی از جنس و نوع دنیایی ختم شود که جورج اورول در رمان آیندهنگرانه ۱۹۸۴ انسان را نسبت به آن هشدار داده بود. یک آینده سیاه که شاید بتواند روی شوروی استالین را سفید کند.
طرح نسل جدید چینیها که ارتش آزادیبخش خلق آن را «هوشمندسازی» نامیده، میخواهد آینده را از طریق هوش مصنوعی پیشبینی کند. نوعی استفاده که چین را در معرض اتهام دخالت دادن هوش مصنوعی در رقابتهای نظامی قرار داده است. یا یک جور جاسوسی مدرن، از طریق یافتن و تحلیل اطلاعات نظامی درباره کشورهای رقیب یا دشمن. در واقع چین میخواهد کامپیوترها را در فرایند اتخاذ تصمیمات استراتژیک دخالت دهد و از این طریق با پیشبینی حرکات محتمل رقبا آنها را در موضع ضعف قرار دهد.
از منظر نظر این کارشناس هوش مصنوعی نگاه آمریکا و روسیه به هوش مصنوعی اما محافظهکارانهتر است. در حقیقت آمریکاییها به جای اتخاذ استراتژی چینیها در زمینه رسیدن به ابرکامپیوترهای تصمیمگیر، سعی دارند از کامپیوترها برای کمک به انسان بهره گیرند. نگاهی بسیار محافظهکارانهتر از چینیها، شاید به این دلیل که چهار سال پیش باراک اوباما تئوریهای ارتش چین درباره قابلیتهای هوش مصنوعی را رویاپردازانه و خوشبینانه خوانده بود.
روسیه اما استفاده نظامی مستقیم از هوش مصنوعی را در دستور کار قرار داده. نوعی استفاده کنترلشده و زیر نظر انسان. در حقیقت این کشور میخواهد از طریق هوش مصنوعی تجهیزات نظامی و سلاحهای بهتر و کارامدتری را تولید کند. مثلا موشک خودکاری که بعد از شلیک بتواند اهدافش را تغییر دهد، یا مسلسلی که به طور خودکار اهداف را پیدا و بهشان شلیک کند. در حقیقت کارشناسان بر این باورند استفاده روسیه از هوش مصنوعی در حد نوعی رقابت تسلیحاتی سنتی است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.